qırma — 1. is. 1. «Qırmaq»dan f. is. 2. Ov tüfəngindən atılmaq üçün qurğuşundan tökülən xırda kürəciklər; seçmə. Bu tüfəng qırmanı çox yayır. Qırma ilə doldurulmuş patron. Qırma tüfəngi – qırma atan quş tüfəngi, ov tüfəngi. 3. sif. Qırma şəklində olan,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma — (Göyçay, Zəngilan) 1. pöhrə (Göyçay). – Qurda qırma veririk 2. oduncaq (Zəngilan). – Meşədə bir az qırmam var, eşşəyi apar, onu gəti … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qırma(n)clama — «Qırma(n)clamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clanma — «Qırma(n)clanmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clatma — «Qırma(n)clatmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clamaq — f. Qırmancla vurmaq. Atı qırmanclamaq. – Qırmanclayır atı, yortur, yüyürür; Bir dağı döndükdə böyük kənd görür. A. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clanmaq — f. Qırmancla vurulmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clatmaq — icb. Qırmancla vurdurmaq, qırmancla döydürmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qırma(n)clı — sif. Əlində qırmanc olan. Arada gəzən əli qırmanclı nəzarətçilər «tənbəllik» edənləri döyəcək(dilər). M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
meşəqırma — is. Meşədə ağac kəsmə işi. Meşəqırma briqadası … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti